Oorlog in Gaza door de ogen van werknemers
De oorlog in Israël en Palestina toont nog maar eens aan hoe vooral gewone mensen het slachtoffer zijn in tijden van oorlog. “Palestijnse werknemers in Israël verdienden allemaal samen maandelijks 1.350.000.000 shekel (ongeveer 350 miljoen euro). Sinds 7 oktober is dat herleid tot nul,” legt algemeen secretaris Luc Triangle van de internationale vakbondsfederatie IVV uit. Hij begon zijn loopbaan meer dan 40 jaar geleden bij het ACV, maar heeft inmiddels contacten met vakbonden over de hele wereld. Ook in Palestina.
“Sinds 7 oktober is het leven in Gaza nog uitzichtlozer geworden dan het al was. Er is niks meer in Gaza. Geen geld, geen basisproducten. Er is alleen nog honger en geweld,” legt hij uit. Hij heeft ook Shaher Saed uitgenodigd in ons digitaal gesprek. Saed is voorzitter van de Palestine General Federation of Trade Unions (PGFTU), de belangrijkste vakbond van Palestina.
Wat betekent de oorlog voor Palestijnse werknemers?
Saed: “Vóór 7 oktober werkten bijna 20.000 Gazanen en ook nog eens bijna 150.000 Palestijnen van de Westelijke Jordaanoever in Israël. Maar alle werkvergunningen zijn nu opgeschort. Van de ene dag op de andere zaten de werknemers zonder enige vorm van inkomen. Veel Palestijnse werknemers zijn bovendien gearresteerd. Sinds 7 oktober zijn 4.600 werknemers naar militaire detentiekampen gebracht. 4.000 zijn inmiddels al terug in Gaza. Maar 600 zitten er nog altijd gevangen. Twee van hen zijn door foltering om het leven gekomen.”
Triangle: “Ongeveer een kwart van de werknemers in de Israëlische bouwsector is Palestijns. Dus eigenlijk heeft Israël de Palestijnse werkkrachten nodig. Maar intussen heeft de Israëlische regering India verzocht massaal werkvolk naar Israël te sturen om de Palestijnen te vervangen. Er zouden al 100.000 Indiërs klaar staan. Dat willen wij uiteraard niet en daar hebben de Indiase bonden ook tegen geprotesteerd.”
Hoe staan de Israëlische vakbonden in dit verhaal?
Triangle: “De relatie tussen de Israëlische en Palestijnse vakbonden was altijd bestaand maar niet eenvoudig. In het verleden was er ondanks alles wel samenwerking. De Israëlische vakbond steunde altijd de linkse partijen in Israël. Er was uitwisseling, de Israëlische vakbond organiseert nu nog altijd workshops en opleidingen voor Palestijnse werknemers in Israël. Maar ik hoef je niet te vertellen dat het in de huidige polarisatie allemaal nog veel moeilijker is geworden.”
Saed: “Het is lastig voor beide partijen. Onze samenwerking ging met kleine stapjes. Maar nu zijn we terug heel wat stappen achteruit. Wat 7 oktober betreft, begrijpen we niet hoe de aanslagen mogelijk waren. Hoe kan het dat Hamas op een paar uur zoveel mensen heeft vermoord. We begrijpen het niet. We veroordelen de moorden. Maar de Israëlische vakbond weigert het Israëlische geweld te veroordelen. Daar hebben wij het heel moeilijk mee.”
Triangle: “Ook het IVV veroordeelt de aanslagen van 7 oktober. Maar je kan die niet loskoppelen van de 75 jaar bezetting die eraan voorafgaat. Gaza is zo groot als tweemaal Antwerpen. Maar er wonen twee miljoen mensen, die nergens heen kunnen. Ze kunnen niet naar Israël en ook Egypte houdt de deur op slot. Gaza is een openluchtgevangenis. Door die politiek heeft Israël tot op zekere hoogte Hamas zelf gecreëerd. En Hamas militair verslaan is uitgesloten, zolang die reële voedingsbodem niet verandert.”
Hoe moet het nu verder?
Saed: “Om de ergste onmiddellijke noden te lenigen proberen wij geld in te zamelen voor onze leden in Gaza. Van de Internationale Arbeidsorganisatie kregen we 250.000 dollar. We hebben ook steun gevraagd aan Oxfam, de Wereldbank… We steunen werknemers uit Gaza die omwille van de oorlog niet terug kunnen naar Gaza, we delen voedsel uit, we onderhandelen met de regering over betaalbare gezondheidszorg, we proberen af te spreken over gaarkeukens waar Palestijnen kunnen eten… Het is allemaal veel te weinig, maar we doen wat we kunnen. We willen ook bij Biden aankloppen. Hij heeft al 13 miljard gedoneerd aan Israël. Maar niets aan de Palestijnse werknemers.”
Triangle: “Eerst en vooral moet er op korte termijn een volledig staakt-het-vuren komen. Een humanitaire pauze volstaat niet. En de gijzelaars moeten onmiddellijk worden vrijgelaten. Aan beide kanten, want niet alleen Hamas heeft gijzelaars. Ook in de Israëlische gevangenissen zitten duizenden gevangenen die zonder enige vorm van proces gevangen gehouden worden. Dat zijn voor ons even goed gijzelaars. Op lange termijn pleiten wij, samen met de Verenigde Naties voor een tweestatenoplossing. Dat is de enige uitweg. Maar zeker onder Netanyahu wil Israël daar niet van weten. Op de Westelijke Jordaanoever wonen inmiddels al 500.000 Israëli’s in nederzettingen die volgens de VN-resoluties illegaal zijn.”
Saed: “Ook op die Westelijke Jordaanoever is de situatie verre van veilig voor Palestijnen. Een tijdje geleden ben ik beschoten toen ik gewoon onderweg was van Ramallah naar Nablus. Gelukkig hadden we een goede chauffeur. Anders had ik hier niet gezeten.”
Tekst: Jan Deceunynck | Foto: Getty Images