In Tori et Lokita gaan Jean-Pierre en Luc Dardennne dieper de onderwereld in én het thrillerpad op dan in hun vorige films. Beklijvend filmen doen ze eens te meer.
Tori en Lokita verblijven ergens in het Luikse in een opvangcentrum voor niet-begeleide minderjarigen. Ze zijn gevlucht uit Afrika en via Sicilië in België beland. Bijdehandje Tori heeft een officieel vluchtelingenstatuut, Lokita valt in gesprekken met (onzichtbare) ambtenaren telkens door de mand. Ze kan niet hard maken dat zij zijn zus is. Of ze dat al dan niet écht is, doet er weinig toe: ze hebben alleen elkaar. Met het in Italië aangeleerde stapelliedje Alla fiera dell’est trekken zij wekelijks in een pizzeria de karaoke in gang. Maar met de vijf euro die zij daarmee vangen zijn de handen van het Afrikaanse thuisfront én van de mensensmokkelaars die hen naar België brachten niet gevuld. En dus wordt er illegaal bijgeklust. De kleine drugdeals voor de kok in de kelder leiden uiteindelijk naar een cannabisplantage, en grotere criminelen.
Ondanks de suspenserijkere inslag blijven de Dardennes in Tori et Lokita hun geëngageerde en naturalistische zelve. Attent schrijf- en camerawerk, authentieke achtergrond en personages en briljante acteursregie, met niet-professionals in de hoofdrol: de vanzelfsprekendheid waarmee het Waalse broederpaar dat elke keer opnieuw klaart, is verbluffend. De kritiek luidt soms dat de aanpak van het duo niet meer vernieuwend is. Maar moet dat wel, als elk van hun films opnieuw een vervelende realiteit in het voetlicht te brengt? Als elk van hun verhalen aantoont dat die aanpak urgent en relevant blijft.
Met hun nuchter ogende maar tactvolle en humane getuigenissen over waardige mensen in onwaardige omstandigheden meten de Dardennes de betrokkenheid van de maatschappij bij mensen die aan de onderkant bungelen. Maar evengoed peilen zij naar onze eigen bekommernis. Een eindje ver in deze film houd je letterlijk je hart vast wanneer Tori zonder omkijken een straat over stuift. Het is een instinctmatige reactie. Dat we niet vaker ons hart vasthouden als het aankomt op het lot van Tori en al die andere mensen die we wel kwetsbaar noemen maar liefst snel vergeten, is wellicht al één van de redenen waarom Jean-Pierre en Luc Dardenne onthutsende films moeten blijven maken.
Op elkaar aangewezen: onthutsend humaan drama, uitmuntend vertolkt door Joely Mbundu en Pablo Schils
Tori et Lokita komt op 7 september in de Belgische zalen.
Recensie: Karin Seberechts