Het ergste? Dat ik geen enkel vooruitzicht op beterschap zie …

Coronacrisis houdt Annelies Buyssens al 8 maanden van de planken

“De komende 2 à 3 jaar zie ik niet veel werk op ons afkomen,” voorspelt Annelies Buyssens somber. De zangeres werkt al 11 jaar voor bekende gezelschappen als Opera Ballet Vlaanderen, De Munt en het Vlaams Radiokoor. Maar corona heeft haar beroep intussen al ruim 8 maanden volledig stilgelegd. “Het ergste is de uitzichtloosheid. Ik heb geen enkel vooruitzicht op een nieuwe start.”

De voorbije 11 jaar ging het Annelies voor de wind. “Het was hard werken om een carrière als sopraan uit te bouwen,” zegt ze. “Maar het was me toch gelukt. Mijn agenda was steeds gevuld. Ook in maart had ik nog een agenda die tot maart ’21 vol stond. Maar die is nu helemaal leeg.”

Tussen de mazen

Annelies is wat je een freelancer zou kunnen noemen. Maar strikt genomen is ze dat niet. Ze rijgt verschillende opdrachten voor verschillende werkgevers aan mekaar. Maar steeds in loondienst. Daardoor valt ze nu tussen alle mazen van het net. De eerste drie weken van de lockdown stond ze nog onder contract bij Opera Ballet Vlaanderen. Die drie weken zijn quasi helemaal opgegaan aan het zoeken naar hoe ze een uitkering zou kunnen krijgen, want ze viel er steeds nét naast omwille van haar specifieke statuut en de algemene chaos die er toen heerste. Maar sinds april heeft ze dan toch een uitkering. “Een absolute minimumuitkering,” legt ze uit. “Mijn partner heeft een job. Daarom lukt het nog. Op mijn eentje zou ik van die uitkering nooit rondkomen.”

Maar ze had toch een volle agenda tot maart ’21? “Klopt, maar in de sector is het gebruikelijk dat die afspraken mondeling worden gemaakt. Het arbeidscontract tekenen gebeurt pas wanneer de opdracht echt start. En dat gebeurt nu uiteraard niet. En zelfs als de cultuursector terug kan heropstarten, zie ik mezelf nog niet werken. Alle gezelschappen hebben ook artiesten in eigen loondienst. En die gaan uiteraard eerst. Zolang de sector niet volledig terug kan starten, zal er voor freelancers als ik geen werk zijn. De Munt heeft al laten weten dat we dit seizoen niks moeten verwachten. Over de verdere toekomst wordt niet gecommuniceerd. Maar iedereen wéét dat er de komende seizoenen voor ons geen zal werk zijn.”

En dat valt haar hard. “Eigenlijk is het loon nog niet eens het belangrijkste,” vindt ze. Erger is het gemis. Ze doet haar job zo ontzettend graag. “Niet kunnen zingen of op een podium staan. Da’s voor mij het ergste. In de opera zing ik 5 tot 6 uur per dag. Nu zing ik nauwelijks nog. Ik woon in een rijhuis, met naast ons een gezin met zes kinderen die nu terug thuisonderwijs hebben. Dan kan ik toch moeilijk voluit staan zingen?”

Raamconcert

Tijdens de eerste lockdown gaf Annelies elke avond om 8 uur een raamconcert. “Het begon met één keertje, maar ik kreeg daar supertoffe reacties op. Dus ben ik het de hele lockdown blijven doen. En ik ben ook een keertje vrijwillig gaan zingen in de tuis van een zorg­centrum. Ook heel leuk. Maar het brengt natuurlijk geen brood op de plank. Het geeft me een dubbel gevoel. Ik vind het heel plezant om die dingen te doen. Maar het is ook wel mijn broodwinning. Ik heb er heel hard voor gewerkt om iets op te bouwen. Het vraagt trouwens nog altijd veel oefening en tijd. Ik heb nu de vraag gekregen om opnieuw raamconcerten te doen. Mogelijk doe ik het in de kerstvakantie nog wel eens. Maar alle dagen, nee dat lukt niet meer.”

De uitzichtloosheid speelt haar nog meer parten dan tijdens de eerste lockdown. “Toen leek het nog op een korte pauze. Nu dreigt het einde van een carrière. Heel veel collega’s hebben al elders werk gezocht. Weg uit de cultuursector. Ikzelf houd het nog vol. Er is het loon van mijn partner en ik heb nu wat meer tijd voor de kinderen. Ik was ook nog aan het studeren en heb daar nu een wat intensievere hobby van gemaakt. Daarnaast heb ik tussen de twee lockdowns ook terug een paar keer zangles gegeven of een koor gecoacht. Maar intussen heb ik de data voor volgende afspraken al terug drie keer verzet. Ik ben meer bezig met planning dan met lesgeven en coachen. Maar dat is niet waarvoor ik 11 jaar alles heb gegeven. Ik wil terug zingen!”

Auteur: Jan Deceunynck