Sociale verkiezingen

Een vierjaarlijkse mijlpaal in onze organisatie. In mei 2020 is het weer zover, dan zijn opnieuw honderden gepassioneerde werknemers kandidaat om jou en je collega’s op de best mogelijke manier te vertegenwoordigen, om voor jou de best mogelijke werkomstandigheden te creëren en om voor jou de vinger aan de pols te houden bij de werkgever. Misschien ben jij wel de geknipte ACV Puls-militant? Laat je in deze vijfde aflevering van ‘Militantenwerk mensenwerk’ inspireren door onze militanten van nu, en stel je ook kandidaat. Maak mee het verschil.

We zijn er voor elkaar en voor onze collega’s. Op mooie momenten, maar ook als het minder goed gaat


Puls Magazine:
Wat spreekt jullie aan in vakbondswerk?
Kurt De Laet: “Je kan iets betekenen voor de collega’s. Ikzelf ben vooral bezig om het welzijn van het personeel te verbeteren, op het vlak van veiligheid en gezondheid”.
Hans Dequeker: “Ik zit in de ondernemingsraad. Nokia is wereldwijd actief, waardoor sommige boodschappen niet meteen helder zijn voor het personeel hier. Zij zitten met vragen die ze soms niet durven te stellen. Ik spring dan voor hen in de bres”.
Kurt: “Maar soms moet je toch op je tong bijten, hoor. Je moet zoeken naar een evenwicht, het goede moment kiezen om vragen te stellen of een probleem aan te kaarten”.
Hans: “Dat is zo. Maar het is wel je plicht als militant om op te komen voor je collega’s”.

Puls Magazine: Wanneer zijn jullie vakbondsmilitant geworden?
Kurt: “Bij de verkiezingen in 2000. Er waren jongeren nodig om de ploeg te versterken. Ik was redelijk snel overtuigd om me kandidaat te stellen. Je leert immers heel veel facetten van je bedrijf kennen”.
Hans: “Ik ben militant geworden na de vorige verkiezingen, in 2016. Ook mij hebben ze gevraagd. Ik was al lang lid van ACV Puls. Een lid met een mening, zeg maar. Dat zagen ze hier ook. Ik heb veel gepraat met vakbondsafgevaardigden, en zo ben ik er zelf ingerold”.

Jeeps en quads

Puls Magazine: Hoe verloopt jullie militantenwerking bij Nokia Bell?
Kurt: “Wij komen met de militanten nogal vaak samen. We overlopen de nieuwigheden, zowel in het bedrijf als in de sector, en op het vlak van sociale wetgeving. Het is een soort van briefing voor de militanten”.
Hans: “Niet iedereen is altijd aanwezig op onze vergaderingen. Begrijpelijk, want we zijn met maar liefst 32. Maar via e-mail wordt iedereen tijdig en grondig gebriefd”.
Kurt: “En ja, we drinken af en toe een glas samen. Da’s heel gezellig. En ook heel belangrijk. We doen ieder jaar een soort van teambuildingactiviteit, zoals rijden met quads en jeeps, en koppelen dit aan serieuze besprekingen. Dat helpt om van de groep militanten een echte ploeg te maken”.

Puls Magazine: Die goede teamspirit zorgt ervoor dat jullie ook vrienden zijn?
Hans: “Er zijn al vriendschappen uit voortgekomen. Zo ga ik elk jaar met de hoofdafgevaardigde en mijn jongste zoon op fietstocht. Da’s een plezant gevolg van het feit dat onze militantenwerking zo goed loopt”.
Kurt: “We zorgen er ook voor dat we op belangrijke momenten iets van ons laten horen. Op verjaardagen of geboortes een kaartje sturen, en ook op moeilijkere momenten eens laten weten dat we er zijn voor elkaar”.

Puls Magazine: Wat is het belang van een goede militantenwerking voor de onderneming?
Hans: “Het feit dat heel veel mensen spontaan naar ons komen voor informatie, en niet per se naar de personeelsdienst, betekent heel veel. Wij informeren de mensen vaak proactief. Ook in het Engels. We hebben veel niet-Nederlandstalige collega’s”.
Kurt: “En dat werkt. We hebben er de jongste tijd heel wat leden bijgekregen”.
Blijk van vertrouwen
Puls Magazine: Heeft die manier van werken ook een positief effect op de samenwerking met de werkgever?
Hans: “We merken dat de directie bij syndicale onderwerpen er snel vanuit gaat dat de communicatie naar het personeel door ons zal gebeuren. Dat is toch een blijk van het vertrouwen dat ze in ons hebben. En door middel van onze weloverwogen gestructureerde syndicale aanpak, slaagden we er onder meer in om het jobfinder programma als hertewerkstellingsprogramma te behouden, als een belangrijk deel van de oplossing voor de voortdurende herstructureringen in onze sector”.
Kurt: “Zo voel ik dat ook aan. We hebben onlangs ook een werkgroep opgericht om hier intern toch wat meer ecologisch te denken en handelen, wat leidde tot een fietsplan, een flexibeler mobiliteitsplan en milieuvriendelijkere bedrijfswagens. Die voorbereiding vergde enorm veel tijd. Je merkt dat de directie daar dankbaar gebruik van maakt om beslissingen te nemen”.

Puls Magazine: Jullie zijn enthousiast over jullie vakbondswerking. Straalt dat ook af op het andere personeel?
Kurt: “Als je ziet hoeveel mensen er in onze omgeving lid zijn van het ACV, dan ben ik ervan overtuigd dat het enthousiasme van onze militantenwerking daar voor iets tussen zit”.
Hans: “Absoluut. Dat merk ik zelfs op de trein, van en naar het werk. Er zijn best veel mensen die me dan vragen stellen over de vakbond, of vragen om lid te worden”.

Open geest

Puls Magazine: Welke eigenschappen moet de ideale militant hebben?

Hans: “Kunnen, en vooral durven communiceren is cruciaal. Durven spreken, én luisteren. Voorts moet een militant een open geest hebben”.
Kurt: “En toegankelijk en aanspreekbaar zijn. Je staat ten dienste van je collega’s, dus zij moeten jou kunnen vinden en je durven aanspreken”.

Puls Magazine: Hoe verrijkend is vakbondswerk voor jullie?
Hans: “Als je iets hebt kunnen realiseren wat wordt erkend en geapprecieerd door collega’s, geeft dat veel voldoening. Ik vind het al verrijkend als mensen naar mij komen wanneer ze een vraag hebben. Ik ben in mei zeker en vast opnieuw kandidaat.”
Kurt: “Ik ben ook opnieuw verkiesbaar. Alles wat je doet als militant, neem je op de een of andere manier wel mee in je persoonlijk leven. Dat maakt je als persoon zeker en vast rijker”.

 

Zelfs op de trein zijn er best veel mensen die vragen stellen over de vakbond.

Kurt en Hans werken bij Nokia Bell in Antwerpen, een technologiebedrijf dat onderhevig is aan continue verandering en reorganisaties. Onlangs kondigde het bedrijf nog een extra herstructurering aan die meer dan 100 jobs bedreigt. Een bijkomende uitdaging die Kurt en Hans, en de hele militantenploeg, dus te wachten staat.

Kurt: “Als verkozene voor het preventiecomité (CPBW) ben je initieel niet betrokken wanneer er een herstructurering wordt aangekondigd. Maar de reactie blijft: ‘Lap het is weer van dat. Het stopt nooit.’ De gevolgen laten zich ook voelen op psychosociaal vlak. Daarmee belandt de herstructurering ook onrechtstreeks op de agenda van het CPBW”.

Hans: Zo’n extra herstructurering is iets wat altijd hard aankomt, zeker als de voorbije maand nog maar de laatste collega’s van de vorige herstructureringsronde vertrokken zijn. Als vakbondskern hebben we immers bij de vorige reorganisatie heel wat energie moeten aanwenden om de hertewerkstellingsprogramma’s te kunnen voortzetten”.

Auteur: Tom Van Aken | Foto: Daniël Rys