Een werkneemster werd begin 2015 arbeidsongeschikt door depressie. Via haar werkgever was ze aangesloten bij een collectieve verzekering gewaarborgd inkomen. Ze ontving bovenop de uitkering van de sociale zekerheid van de verzekeraar een rente. Deze werd echter na twee jaar stopgezet. Voor mentale ziekten, depressie, fibromyalgie, CVS… bleek deze beperkt te zijn in de tijd. Voor fysieke klachten gold de beperking niet.
De vrouw trok naar de rechter en voerde aan dat ze gediscrimineerd werd. Mocht ze thuis zitten wegens een beenbreuk dan zou de rente wel verder betaald worden. De arbeidsrechtbank van Mechelen gaf haar in 2022 gelijk, waarop de verzekeraar in beroep ging. Het arbeidshof van Antwerpen bevestigde eind 2023 dat het gemaakte onderscheid wel degelijk in strijd is met de Antidiscriminatiewet. De vrouw heeft dus recht op een verdere betaling van de rente, zolang haar arbeidsongeschiktheid door depressie duurt.
Kleine lettertjes
Wie de kleine lettertjes van dergelijke polissen onder de loep neemt, stelt vast dat niet alle ziekten op dezelfde manier verzekerd worden. Zo zal iemand met een fysieke aandoening, zoals een hernia, vaak beter verzekerd zijn dan de collega met een burn-out. Voor die laatste geldt meestal een beperking van twee jaar. Die tijdslimiet geldt echter niet voor een hernia. Andere verzekeraars hanteren geen tijdsbeperking maar rekenen een extra premie aan of koppelen de waarborg aan een langere wachttijd, een re-integratietraject of ze sluiten gewoon uit de dekking uit.
De verzekeraar uit het verhaal in de inleiding probeerde het onderscheid te rechtvaardigen door te stellen dat alle zieken met een depressie op gelijke wijze worden behandeld. Hij voerde ook aan dat andere verzekeraars zo’n onderscheid maken, precies om de premies betaalbaar te houden. Hij argumenteerde dat psychische ziekten een langer genezingsproces kennen en dus duurder zijn voor de verzekeraar indien de uitkeringen niet in de tijd beperkt worden.
Ongerechtvaardigd onderscheid
Het arbeidshof oordeelde dat een verzekeraar onderscheiden mag aanbrengen, maar dat elk verschil de toets met de Antidiscriminatiewet moet kunnen doorstaan. Die laat geen ongerechtvaardigd onderscheid op basis van de gezondheidstoestand toe. Elke ziekte, fysiek of psychisch, moet op dezelfde manier beschermd worden. Ook het argument dat psychische aandoeningen niet of moeilijker objectief vast te stellen zijn, is achterhaald. Een arts kan vandaag op basis van subjectieve vragenlijst tot een objectieve diagnose komen van een psychische aandoening. De medische wetenschap evolueert ook op dat vlak. Zo betalen ziekenfondsen vandaag een bezoek aan de psycholoog al gedeeltelijk terug. Dat was vroeger niet het geval. Ook het argument dat psychische ziekten een langer genezingsproces kennen, acht de rechter niet bewezen. De verzekeraar blijft gebonden aan de Antidiscriminatiewet, ook als hij een financieel goed beheer nastreeft.
De beslissing van de rechter stemt ons optimistisch. Burn-out of hernia? Dat mag geen verschil uitmaken voor wie ziek is en beroep doet op een verzekering gewaarborgd inkomen. Beide aandoeningen verdienen dezelfde bescherming.
De uitspraak van het arbeidshof geldt enkel in dit concrete geval. Een andere rechter kan anders oordelen, bij andere of betere bewijsvoering van de verzekeraar. Er is voorlopig geen sprake van een algemeen verbod in onderscheid tussen fysieke en psychische ziekten. Maar de verzekeringssector zal ongetwijfeld bekijken hoe ze de betaalbaarheid van dergelijke polissen kan veilig stellen. Wanneer ze meer en langer moet uitbetalen, wordt het product immers duurder.
Ben jij in een dergelijke situatie? Worden je uitkeringen sneller stopgezet omdat je een burn-out hebt en is dat niet het geval bij je collega’s met een beenbreuk? Neem dan contact op met onze dienstverleners. Je vindt hun contactgegevens op de achterpagina van dit magazine. We bekijken dan samen met jou de juridische mogelijkheden.
Auteur: Chris Van Zeghbroeck | Foto: Davien Dierickx