Het wordt een hete herfst, zelfs met de verwarming een paar graden lager. De frustratie en woede over de gigantische energiefacturen en ontoereikende inkomens zwellen aan.
De federale regering heeft dan wel een pakket maatregelen genomen om de energiefactuur wat te verlichten, fundamentele maatregelen blijven uit.
Is het onmacht of ontbreekt het aan politieke daadkracht? Een deel van de oplossing ligt uiteraard in Europa en ook daar verloopt het erg stroef. Ondertussen maken energiebedrijven waanzinnige winsten. Engie verwacht in 2022 een brutowinst tussen 11,7 en 12,7 miljard euro. Tegelijk blijven bij iedereen vragen binnenlopen om het voorschot aan te passen. We horen de zotste bedragen. Duizend euro per maand is geen uitzondering.
De regering besliste niets over een minimumpakket of maximumprijs. Wel over een korting op de factuur die al dan niet terugbetaald moet worden via de belastingen naargelang het inkomen. De lat daarvoor ligt behoorlijk hoog, waardoor zowat alle werkenden iets krijgen. Men mikt met het nieuwe pakket dus niet op de meest kwetsbaren. Enkel gezinnen met een belastbaar inkomen vanaf 125.000 euro per jaar moeten terugbetalen via de belastingen. Check maar even of je erbij bent. De regeling geldt overigens enkel voor november en december. Geen structurele oplossing dus, wel een beetje soelaas.
“We moeten samen actie voeren om alle mechanismen in te zetten die leiden tot bescherming of verbetering van de koopkracht.”
Als vakbond zien maar één weg: die van de solidariteit. We moeten samen actie voeren om alle mechanismen in te zetten die leiden tot bescherming of verbetering van de koopkracht. De bevolking verwacht niets minder. De keuze van onze actiemiddelen zal weloverwogen zijn en divers. Maatwerk.
We viseren de politiek, maar ook de werkgevers. Hun weigering om de welvaartsenveloppe van 900 miljoen euro voor de sociale uitkeringen toe te wijzen, is ronduit wraakroepend. Net zoals hun voortdurende weigering om loonafspraken te maken. De loonwet is passé. In goed draaiende bedrijven en sectoren moet de koopkracht omhoog. En ook andere uitdagingen voor werknemers schreeuwen om oplossingen. Veralgemeen de fietsvergoeding en de thuiswerkvergoeding, bied jongeren duurzame contracten aan, voorzie eindeloopbaanregelingen voor ouderen, zorg voor meer vakantie voor wie het moet stellen met twintig dagen per jaar, enzovoort.
ACV Puls wil solidariteit zaaien, bewerken en oogsten via allerlei acties. De manifestatie op 21 september was een eerste opstap. We maken ons nu al klaar voor de Werelddag van Verzet tegen Armoede op 17 oktober en de Klimaatmars op 23 oktober. En zo werken we toe naar een climax op 9 november. We voeren stilletjes aan de temperatuur wat op.
Stefaan Decock – Algemeen secretaris | Foto: Dries Luyten