De zomer was heet. En misschien wordt het ook wel een hete herfst. Want stijgende energieprijzen en oplopende levensduurte maakten dat niet iedereen een zorgeloze vakantie tegemoet ging. We hopen dat jij er wel een beetje kon van genieten.
Al zorgden hittegolven óók voor problemen, toch helpt mooi weer altijd om even weg te komen van alle grote en kleine problemen, om alle muizenissen in ons hoofd te verdoven. Maar echte oplossingen komen uiteraard niet vanzelf. Het wordt nog stevig de handen uit de mouwen steken om de sociaaleconomische en ecologische uitdagingen in goede banen te leiden.
Het begint al in september. De werkgevers hebben de vakbonden al meteen buitenspel gezet. Ze willen geen akkoord sluiten over de welvaartsvastheid van de sociale uitkeringen (werkloosheid, pensioen, ziekte, invaliditeit). Het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO) blijft klassieke chantagepolitiek gebruiken door de aanpassing van de uitkeringen te koppelen aan het interprofessioneel akkoord, terwijl deze niks met elkaar te maken hebben. De Vivaldi-regering moet dus zelf aan de bak om de knopen door te hakken.
Ook in de beheersing van energieprijzen staan we buitenspel. De regering moet zich behelpen met maatregelen die soms wel de prijs wat drukken, maar niet de fundamentele problemen aanpakken. Zelf de energie terug in handen nemen als ‘publiek goed’ en zo écht greep krijgen op de prijs zit er blijkbaar niet in. Zo blijven burgers aan de kant staan en hangen we prijsgewijs aan touwtjes die we niet zelf bedienen. Wij willen de liberale hond terug in zijn hok.
En zelfs voor het overleg over loon- en arbeidsvoorwaarden worden we buitenspel gezet. Dat loonoverleg wordt namelijk gehypothekeerd door de Loonwet die onze loonkosten op een zodanig foute manier vergelijkt met onze belangrijkste handelspartners dat er geen faire onderhandelingsmarge overblijft. Gelukkig is er nog onze automatische indexering. Maar die volstaat niet om de prijsstijgingen te kunnen volgen. In België willen wij de vermaledijde Loonwet – die al dateert van 1996, maar nog verergerd werd onder de regering Michel in 2017 – terug hervormen, zodat we terug ‘normaal’ kunnen overleggen met de werkgevers. Daarbij willen we geen enkele reële economische context uit de weg gaan. Niet als het slecht gaat, maar zeker ook niet als het goed gaat.
De doelen zijn dus duidelijk. Daar gaan we de komende maanden volop tegenaan. ACV Puls laat werknemers niet buiten spel zetten!
Stefaan Decock – Algemeen secretaris | Portret: Dries Luyten