De voorbije dertig jaar bleef het armoederisico in ons land hangen rond de 14%, ondanks economische groei. De Belgische doelstelling om het aantal mensen in armoede te laten dalen met 380.000, werd niet gehaald.
Het is een vaststelling in de nieuwe editie van het Jaarboek Armoede en Sociale Uitsluiting. Daarin maken onderzoekers van de Universiteit Antwerpen elk jaar de stand op van de armoedesituatie in ons land.
Laten we beginnen met het goede nieuws: de armoedecijfers in ons land zijn niet fors toegenomen door corona. De sociale zekerheid heeft de ergste schokken opgevangen, maar het is nog de vraag wat er zal gebeuren als de steunmaatregelen binnenkort aflopen.
Een groeiend aantal eenoudergezinnen met één inkomen kan de tweeverdieners niet bijbenen. Bijkomende jobs gingen vooral naar gezinnen waar al een inkomen was. Daarenboven werd de sociale bescherming afgebouwd. Gezinnen waar (bijna) niemand werkt, werden daardoor bijzonder kwetsbaar.
De auteurs van het Jaarboek pleiten voor structurele maatregelen: optrekken van de laagste inkomens, duurzame en kwaliteitsvolle jobs, investeren in sociale economie, de strijd tegen de digitale kloof, betaalbare water- en energiefacturen… Om de gevolgen van de coronacrisis voor de meest kwetsbaren binnen de perken te houden, is er meer nodig dan symptomen bestrijden.