Het lijkt wel of we de laatste stuiptrekkingen van het coronabeleid beleven. We moeten alleen nog de moeilijke mentale switch maken van corona naar normale griep-toestanden. Zo lijkt het althans als we de opeenvolgende versoepelingen van politiek België aanhoren.
Als vakbond blijven wij voorzichtigheid vragen op de werkvloer. Onze veiligheidsreflex leunt dichter aan bij de virologen dan bij werkgevers en politici, maar die afstand is er niet alleen in het corona-debat. Want ondertussen komt de focus ook steeds meer op andere thema’s, met een kolossaal begrotingstekort van 37,8 miljard euro (alle overheden samen) op de achtergrond. Tegelijk voorspelt het Federaal Planbureau groeicijfers van 5,5 % in 2021 en 2,9 % in 2022. Vraag is hoe dat fors economisch herstel zich zal vertalen in het beleid.
Het zou met deze regering niet mogen dat het begrotingstekort wordt teruggedrongen op kap van de zwaksten en de werknemers – en evenmin dat het herstel alleen ten goede komt aan bedrijven en aandeelhouders. Dat risico dreigt nochtans.
Stijgende prijzen jagen de inflatie aan en verarmen de bevolking, ware het niet dat ons indexmechanisme ons hiervoor in redelijke mate behoedt. Gelukkig maar. De komende weken gaan wij in alle privésectoren (behalve de zorgsectoren, waar we eerder al tot sociale akkoorden kwamen), volop onderhandelen voor betere loon- en arbeidsvoorwaarden voor 2021-2022.
Onder het motto ‘we maken het beter’ willen we tot afspraken komen die voor jou een verbetering betekenen. Een beter loon, degelijke thuiswerkvergoedingen, afspraken over duurzame mobiliteit, betere contracten voor jongeren aan het begin van een loopbaan, afspraken omtrent geleidelijke afbouw van een loopbaan vanaf 55 jaar, SWT-mogelijkheden… Een bevraging bij onze leden begin dit jaar is onze voornaamste inspiratiebron. Wij willen ons rechtmatig deel van de koek!
De politiek door de strot gejaagde consumptiecheques zijn uiteraard ook voorwerp van onderhandeling, maar enkel met de spreekwoordelijke ‘lange tanden’, want die cheques zijn de zoveelste aanslag op de betaalbaarheid van onze sociale zekerheid. Het is overigens net dankzij onze gezondheidszorg en (tijdelijke) werkloosheidsuitkeringen dat onze economie zo snel kon opveren na corona.
Daar willen we dus niet op besparen. We willen geen loonvormen die nieuwe besparingen in de sociale zekerheid opleveren. Daarvoor is ze ons te dierbaar. Als je je hond geen eten geeft, wordt hij ziek en finaal sterft hij. Hetzelfde geldt voor onze sociale zekerheid. Wij willen voedsel voor dat sociale stelsel. Meer zelfs: we maken het beter!
Auteur: Stefaan Decock – Algemeen secretaris ACV Puls | Foto: Dries Luyten