Hoe ervaarde jij de coronacrisis? … De Communicator

Tom Van Aken: Communicator

Vrijdag 13 maart. De ‘lockdown-light’ was net afgekondigd. We haalden onze dochter van 3 op aan de school en haar zus van 1 aan het kinderdagverblijf. We wisten niet wat ons te wachten stond, want thuiswerk combineren met de opvang van twee energieke meisjes?
Mijn partner en ik spraken ‘shiften’ af van twee uren. Iemand werkt, de andere zorgt voor de kindjes. Hen beneden alleen laten spelen en tegelijk werken was een ‘no go’, want elke 2 minuten trok er wel eentje aan mijn broek. Dat we niet aan onze uren zouden geraken, was duidelijk.
Een peuter en een kleuter hebben een aandachtsspanne van een aantal minuten. We hebben het geluk dat we een tuin hebben, met een trampoline. En dat we (te) veel speelgoed hebben. Meer dan eens dacht ik aan gezinnen die het met minder moeten stellen, die met hun kroost op een klein appartement wonen. Ik kan me niet voorstellen hoe het voor hen was. Ik doe in elk geval mijn hoed voor hen af.
Ons huis ligt al 9 weken overhoop, het werk geraakt niet klaar, de kindjes geraken ‘verveeld’ en we hebben bijna permanent het gevoel dat we iedereen tekort doen. Elkaar, onze kinderen, en niet in het minst onze werkgever en collega’s die niet kon helpen “omdat het mijn shift met de kinderen” was, of wanneer ik meetings niet kon bijwonen of een opdracht pas twee dagen later kon opleveren.
Ik dank de weergoden om de zonnige dagen, waardoor ik de laatste 9 weken zowat 934 wandelingetjes kon doen met de meisjes. Ik mag er niet aan denken mochten de aprilse grillen echt toegeslagen hebben.
“Waarom mogen we niet op de glijbaan, papa?” Of, en dan breekt mijn hart een klein beetje, “Gaan we naar oma?”. Als de mensen niet meer ziek zijn, antwoord ik, dan gaan we superveel leuke dingen doen, en ook naar oma. Heel lang is het stil gebleven rond versoepelende maatregelen voor kleuters en peuters. Te lang, in feite. De ouders, maar vooral de kleuters snakken naar sociaal contact, hun vriendjes, naar structuur. En intussen begin ik aan wandeling 935.
(artikel werd geschreven half mei, intussen is de lockdown al wat versoepeld)