Staking illustreert malaise bij Agentschap Integratie en Inburgering

Bijna 1 op 4 banen moet eraan geloven

Bij het Vlaamse Agentschap Integratie en Inburgering is op 15 januari 2017 stevig gestaakt. En niet zonder reden: 170 van de 730 werknemers dreigen hun baan kwijt te spelen. Dat is bijna 1 op 4. Op de stakingsdag togen zo’n 350 personeelsleden naar Brussel om daar in levenden lijve hun ongenoegen te uiten.

“Agentschap Integratie en Inburgering: nooit van gehoord”, zeg je? Wel, het gaat om een overheidsagentschap dat het Vlaams beleid rond integratie en inburgering moet realiseren. Dit agentschap valt onder Vlaams minister Liesbeth Homans (N-VA) en begeleidt lokale besturen met juridische adviezen, zet tolken in en helpt asielzoekers om Nederlands te leren.
“De directie luistert niet naar het personeel”, zegt Sofie Ostyn, vakbondssecretaris bij de LBC-NVK. “Wij krijgen geen serieuze antwoorden op onze vragen en bedenkingen.”
Door 170 jobs te schrappen moet het Agentschap opnieuw financieel gezond worden. Extra middelen zijn volgens de directie niet meer te verwachten. In 2016 had de structuur extra centen en personeel gekregen omdat de instroom van asielzoekers toen plotseling de hoogte in ging. Maar de verminderde asielcrisis is niet de enige uitleg voor de herstructurering. Ook de structurele werking wordt op de helling gezet.
Het Agentschap was ontstaan uit de fusie van kleine vzw’s die zich focusten op de integratie en inburgering van anderstalige nieuwkomers en oudkomers in Vlaanderen en Brussel. “De fusie is nog lang niet verteerd en ook na 2016 kwamen er nog heel wat vluchtelingen bij”, vertelt Sofie. “En toch wordt nu een collectief ontslag opgelegd. De directie stelt dat er maar centen zijn voor 537 voltijds equivalente jobs. Er is geen vertrekplan, en ook geen plan voor de blijvers. Hoe kan het Agentschap op deze manier zijn maatschappelijke opdracht nog vervullen in de toekomst?”

Catastrofale gevolgen

Volgens de werknemers en hun vakbonden zal de herstructurering catastrofale gevolgen hebben voor de dienstverlening aan anderstaligen, inburgeraars, lokale besturen, organisaties en bedrijven. “Het personeel stelt zich grote vragen over de directie. Het vertrouwen is dusdanig geschokt dat sommigen zelfs vrijwillig willen vertrekken. De directie wil daar deels op inspelen.”

Zo’n 45 personeelsleden zouden in aanmerking kunnen komen voor SWT (brugpensioen) vanaf 56 jaar. Maar de directie wil daar niet van horen. Zij wil op dit vlak alleen toestaan wat er wettelijk geregeld is.
Er zijn ook 72 personeelsleden langdurig afwezig. “Voor hen is er geen plan”, stelt Sofie. “Daar praten we niet alleen over langdurig zieken maar ook over werkneemsters met zwangerschapsverlof en mensen die tijdkrediet of thematisch verlof opnamen.”
Veelzeggend: bij de directie en leidinggevenden worden geen banen geschrapt! Zij moeten zelfs niet symbolisch inleveren.
En minister Homans? Die blijft Oost-Indisch doof voor alle verzuchtingen. “Ze zegt dat ze integratie belangrijk vindt maar ze schiet niet ter hulp. Brussel laat ze links liggen. En de integratiesector laat ze op deze manier leegbloeden. Terwijl dat waarschijnlijk niet is wat ze wil.”

Auteur: Denis Bouwen | Foto: eigen foto