In de Duitse fastfoodsector liggen de werknemers al sinds oktober 2016 in conflict met de werkgevers over een eerlijk loon en een leefbaar inkomen. Tijdens de collectieve onderhandelingen met de voedingsvakbond NGG bood de werkgeversorganisatie een loon aan dat volgens berekeningen van de overheid aanzienlijk lager is dan een leefbaar loon. De werkgevers mikten op een uurloon van 8,9 euro. Maar volgens de overheid is minstens 11,68 euro per uur nodig om een deftig pensioen te krijgen na 45 jaar werken. De vakbond NGG wijst er trouwens op dat de werknemers in de fastfood werken in een fysiek uitputtende en stressvolle arbeidsomgeving.
Sinds begin dit jaar namen meer dan 1.000 werknemers deel aan protestacties bij McDonald’s, Burger King, Starbucks, Pizza Hut en Autogrill. En toch blijven de werkgevers een leefbaar loon weigeren.
De mondiale voedingsvakbond IUF voert, samen met NGG, een online campagne om de werkgevers in de fastfood onder druk te blijven zetten. Jij kan die campagne mee steunen via www.iuf.org.
In Groot-Brittannië leverde een gelijkaardige campagne van de vakbond BFAWU al succes op voor de 115.000 werknemers van McDonald’s daar. BFAWU bereikte dat de werknemers een vast contract zullen krijgen, met een gegarandeerd minimaal aantal werkuren per week. McDonald’s werkte met nulurencontracten waarbij de werknemers zelfs geen minimaal aantal uren per week toegezegd kregen. Bij een nulurencontract kan je flexibel worden opgeroepen om arbeidsuren te presteren onder het contract. In zo’n situatie kan het gebeuren dat de werknemer in de ene werkweek geen enkel uur presteert en in de andere week 12, 23 of 34 uur klopt.
Met de campagne ‘Het groot rapport van de regering-Michel’ maken de vakbonden ACV, ABVV en ACLVB de balans op van de regering en dringen ze aan op een rechtvaardiger en eerlijker beleid. De regering moet binnenkort de begroting 2018 opstellen. Er komen superministerraden over de sociale zekerheid, de economie en de werkgelegenheid. De regering zal ook beslissingen moeten nemen over eerlijke fiscaliteit. Hét moment dus voor de vakbonden om een koerswijziging te eisen. De regering heeft nog twee en een half jaar tijd om haar beleid te veranderen en om te zorgen voor fiscale en sociale rechtvaardigheid.
In de bedrijven zullen de werknemers een rapport kunnen ondertekenen en aan hun vakbondsafgevaardigde bezorgen. Het rapport kan ook online worden ondertekend op www.hetgrootrapport.be.
De vakbonden constateren dat de regering tal van maatregelen heeft genomen ten koste van de werknemers, gepensioneerden, zieken en werklozen. Op twee en een half jaar tijd heeft deze regering ons opgezadeld met een indexsprong, een verhoging van de btw op elektriciteit, pensioen op 67 jaar, flexibiliteit van de uurroosters door de Wet Peeters, de jacht op langdurig werklozen en ga zo maar door. We zijn het enige land in Europa waar de reële lonen in 2016 zijn gezakt. De arbeidsvoorwaarden zijn erop achteruitgegaan. Er is minder sociale zekerheid en de besparingen brengen schade toe aan de kwaliteit van de openbare diensten.
De regering beloofde jobs, jobs, jobs. Maar België bengelt aan de staart van het Europees peloton als het gaat om jobcreatie. Op 4 juli bezorgen de bonden aan de regering haar groot rapport.
Lees meer: www.hetgrootrapport.be
Vluchten is een verhaal van alle tijden. Maar ook gastvrijheid tegenover vluchtelingen heeft in België een lange traditie. Het project BE.LAND neemt je mee in een onderbelicht stukje geschiedenis.
Verschillende generaties vluchtelingen vertellen je hoe ze hun aankomst in België beleefden. En je ontdekt er hoe we gastvrijheid de voorbije 65 jaar hebben ingevuld.
Vluchtelingenwerk Vlaanderen dook in de archieven van middenveldorganisaties, groef in het geheugen van opvanginstanties en vroeg aan vluchtelingen hoe zij hun onthaal hadden beleefd. Het resultaat is een hoopgevend en verrassend verslag over vluchtelingenonthaal in Vlaanderen en Brussel tijdens de voorbije 65 jaar.
BE.LAND bundelt de getuigenissen van onder andere Hongaren, Chilenen, Somaliërs, Irakezen en Vietnamezen. Zo ontstaat een rijkgeschakeerd overzicht van ons vluchtelingenonthaal. De rode draad? De vanzelfsprekendheid waarmee we een plaats vonden voor vele duizenden nieuwkomers. En de vindingrijke manier waarop onze ouders en grootouders hielpen waar ze konden.
De expo was al te zien in Brussel. In de komende maanden gaat ze op rondreis, met passages in Roeselare, Genk, Leuven, Baarle-Hertog, Turnhout, Arendonk en Ukkel.
Een recente reportage van het tv-programma Pano illustreerde hoe uitzendarbeid en dagcontracten zwaar worden misbruikt bij het bedrijf DHL Aviation. Dit bedrijf is natuurlijk geen alleenstaand voorbeeld.
Al in 2012 publiceerden KAJ en ACV samen hun zwartboek over uitzendarbeid, ‘Is dit nu de moderne arbeidsmarkt?’. De uitzendbureaus vonden dat zwartboek destijds ‘zwaar overtrokken’. Maar de feiten bij DHL Aviation bewijzen hoe ernstig de situatie soms kan ontsporen. Wat hebben sommige systematische praktijken nog te maken met waardig werk? Niets natuurlijk.
Voor het ACV is een vast contract van onbepaalde duur de norm. Er moet ook een veel sterkere controle komen op de naleving van de regels over uitzendarbeid. Het ACV zal mogelijke maatregelen voorleggen aan minister van Werk Kris Peeters. Zo zou het al een heel goed idee zijn om de sociale inspectie toegang te geven tot de databank met contracten van uitzendkrachten. Op deze manier kan de sociale inspectie snel misbruiken opsporen. Zoals het ACV al voorstelde in 2016 bij het uitwerken van elektronische contracten. Helaas werd dit toen door de werkgeversvereniging Federgon weggezet als ‘onnodig’. Het tegendeel wordt dagelijks bewezen.
De vakbond herhaalt ook zijn voorstel om uitzendkrachten bij sociale verkiezingen stemrecht te geven in de onderneming waar ze daadwerkelijk werken. Hun loon- en arbeidsvoorwaarden worden immers door de regeling bij de gebruiker bepaald, niet bij het uitzendkantoor.
In Nederland is het aantal ‘flexwerkers’ tussen 2003 en 2015 gestegen van 2,1 naar 3,2 miljoen werknemers. Zo belandde het land in de Europese top-6 van landen met het grootste aantal flexibele werknemers. De vijf andere landen zijn Polen, Griekenland, Spanje, Portugal en Italië. Dit blijkt uit een onderzoek van de Universiteit van Amsterdam.
Flexwerk is volgens de onderzoekers elke vorm van betaald werk die geen onderdeel uitmaakt van een stabiele werkovereenkomst met vaste werkuren. Het onderzoek identificeert twee grote groepen flexwerkers. Enerzijds heb je een serieuze groei van het aantal werknemers zonder contract (zelfstandigen zonder personeel of zzp’ers). Anderzijds heb je werknemers met allerlei vormen van tijdelijke contracten (bijvoorbeeld uitzendkrachten) en/of met variabele werkuren.
40% van de Nederlandse werknemers zijn flexwerkers. 31% van hen zijn zzp’ers. De Europese Commissie tikte Nederland onlangs op de vingers voor de stijging van het aantal zzp’ers. Volgens de Commissie moet Nederland de groei van deze groep aan banden leggen. Dit fenomeen bedreigt namelijk de leefbaarheid van de sociale zekerheid. Zzp’ers zijn dikwijls niet of slecht verzekerd tegen arbeidsongeschiktheid en werkloosheid. Ze bouwen te weinig pensioen op en verdienen weinig.
Het zzp-fenomeen begon uitbreiding te nemen tijdens de financiële crisis van 2007 en 2008. Het Nederlandse belastingsysteem werd namelijk erg voordelig voor deze groep.
Wil je hier meer over weten? Lees de tekst ‘Dertig vragen en antwoorden over flexibel werk’ op de website van het Amsterdams instituut voor ArbeidStudies .
De Tsjechische vakbond OSZP lanceerde begin mei een campagne om te pleiten voor een loonsverhoging in de non-profit. Met de slogan ‘Een einde aan goedkope arbeid’ wordt opgeroepen om de arbeidsomstandigheden in de sector te verbeteren.
Met de overheid waren er besprekingen over het tekort aan personeel, de extreme werkdruk en de heel lage lonen, soms zelfs maar 450 euro per maand. Het personeelstekort is erg nijpend omdat de werknemers verouderen en omdat de vraag naar zorg stijgt.
In Oostenrijk zijn de uitdagingen in deze sector ook groot. Daar hebben de werknemers in de zorg een zware werkdruk, veel stress en lange werkuren. Vier vakbonden uit de publieke en private sector bundelden hun krachten. Op 12 mei was er een nationale betoging waarbij duizenden werknemers door de straten van Wenen trokken. De betogers eisten vooral meer centen voor de zorg en een actieplan om de stress en de werkdruk te verminderen. Volgens de vakbonden moet er meer personeel komen en is nationale wetgeving nodig om de personeelsbezetting te bepalen.
De Duitse vakbond Ver.di kon dan weer een mooie overwinning aan zijn palmares toevoegen. Ver.di kon 2,2% loonsverhoging afdwingen voor de 2.000 werknemers van de private ziekenhuisgroep Sana. Er komen bij Sana ook betere arbeidsomstandigheden, bijvoorbeeld via twee dagen extra verlof, uitsluitend voor zorgpersoneel dat lid is van Ver.di.
In de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt krijgen 4.000 werknemers van de regionale welzijnsfederatie dan weer meer loon dankzij een nieuw akkoord. Hetzelfde lukte eerder al voor de 3.200 werknemers uit de bejaardenzorg in Bremen. Voor de 3.900 werknemers van het universitair ziekenhuis in Bremen werd zelfs 7,3% loonsverhoging afgedwongen. En de 24.000 personeelsleden van Helios, een groep uit de zorg, krijgen 5,1% meer loon.
Lees meer op www.epsu.org