Zullen we in 2023 eens normaal doen? Weg blijven van de klaagzangen en het gekrakeel en gewoon samen de dingen aanpakken die op ons afkomen? Het zou het samenleven zo veel aangenamer maken. Is dat geen fantastisch perspectief?
Er zijn een paar gunstige tekenen die ons optimistisch stemmen. De Nationale Bank becijferde dat er in 2022 100.000 extra jobs zijn gecreëerd. De werkloosheid zit op het laagste peil in jaren. In Vlaanderen is slechts 4 % van de actieve bevolking werkloos. De gasprijzen dalen terug en toomt de inflatie weer wat in. Voor 2023 wordt nog een stijging van 4,4% verwacht. De jaren nadien zakt het cijfer naar 2,1 en zelfs 1,1 %. En intussen beschermt de automatische index de Belgische consumptie en dus de economie.
Is dat geen mooie uitgangspositie om te werken aan vooruitgang voor mensen en werknemers die het desondanks nog altijd moeilijk hebben? Want niet alles is koek en ei. Ondanks ons optimisme mogen we niet vergeten dat ons land nog altijd meer dan 500.000 langdurig zieken telt. Dat tienduizenden werknemers nog altijd worstelen met hun energiefactuur. Dat oudere zorgbehoevenden steeds sneller hun spaarboekje opeten. Dat onze kinderopvang in acute nood verkeert. Dat de druk in de zorgsector onaanvaardbaar hoog blijft. Dat het aantal prestatie-uren in honderden dienstenbedrijven weer pijlsnel de hoogte in gaat en de druk zeer hoog piekt.
Er wacht ons dus een karrenvracht aan uitdagingen. Daar willen we in 2023 stevig tijd voor maken. De druk moet naar beneden en het werk werkbaarder. Arbeid en gezin moeten beter in evenwicht. Dat betekent herstel van het afgebouwde tijdkrediet, maar ook eindeloopbaanregelingen en landingsbanen. Dat wordt een uitdaging voor het nationaal interprofessioneel overleg, maar ook in de sectoren, waar we goede akkoorden willen sluiten. Aan thema’s geen gebrek: duurzame koopkrachtverhoging, de transitie naar een klimaatneutrale economie, een omkadering voor thuiswerk, flexibele mobiliteitsregelingen op maat van iedereen, vorming en tijd om de razendsnel verder hollende digitalisering te verwerken… En dan is er nog de belangrijke strijd voor degelijke voltijdse contracten, die vooral voor jongeren steeds minder evident zijn. Wat is er mis met échte contracten in de zorg, de retail en de dienstensector i.p.v. verfoeilijke nepstatuten en flexi-jobs?
2023 biedt perspectief en mogelijkheden… Laat ons daar nu de tijd voor nemen. Samen met jou gaan we ervoor!
Gelukkig Nieuwjaar!
Standpunt: Stefaan Decock | Afbeelding: Dries Luyten