Een vierjaarlijkse mijlpaal in onze organisatie. In mei 2020 is het weer zover, dan zijn opnieuw honderden gepassioneerde werknemers kandidaat om jou en je collega’s op de best mogelijke manier te vertegenwoordigen, om voor jou de best mogelijke werkomstandigheden te creëren en om voor jou de vinger aan de pols te houden bij de werkgever. Misschien ben jij wel de geknipte ACV Puls-militant? Laat je in deze eerste aflevering van ‘Militantenwerk mensenwerk’ inspireren door onze militanten van nu, en stel je ook kandidaat. Maak mee het verschil.
Vera Clijsters, 36 jaar, programmamaker bij De Buren, 4 jaar vakbondsmilitante
Ons Recht: Waarom heb je je kandidaat gesteld bij de vorige verkiezingen?
Vera: “Het was de eerste kans voor ons om vakbondsmilitant te worden. De Buren is een jong bedrijf, pas vier jaar geleden opgericht. Het was allemaal nieuw voor ons. Ik wilde me wel meteen kandidaat stellen, vanuit een motivatie om een beetje de luis in de pels te zijn. Loopt alles hier wel goed? Verloopt alles zoals het moet? Met die vragen wilde ik me bezighouden, want vier jaar geleden zijn diverse regionale tv-zenders opgegaan in De Buren, en het personeel zat toen met heel wat vragen. Ik wilde hen een antwoord kunnen geven.”
Ons Recht: Wat sprak je aan in het vakbondswerk?
Vera: “Ik ben wat allergisch aan onrecht, en ik zag hier en daar onrechtvaardige situaties ontstaan. Mensen moeten rechtvaardig worden behandeld, en ik was er niet altijd van overtuigd dat dat ook gebeurde. Het doel was om mee te worden betrokken bij bedrijfsbeslissingen.”
Ons Recht: Was het meteen duidelijk dat je ACV Puls-militante wilde zijn?
Vera: “Mijn partner was bij het ACV aangesloten. Zij heeft in het verleden een beroep moeten doen op de deskundigheid van ACV Puls, en ze werd toen heel goed ondersteund en geholpen. Daar heb ik ontdekt dat een vakbond echt wel z’n nut heeft. Het was voor mij dus vanzelfsprekend om een ‘groene militante’ te worden.”
Ons Recht: Wat waren je verwachtingen van het vakbondswerk?
Vera: “Mee kunnen wegen op het beleid, dat vooral. En ook de brug slaan tussen collega-werknemers en de werkgever. De voelsprieten van de werkvloer zijn, zeg maar. Natuurlijk verwachtte ik om echt wel dingen te kunnen veranderen, daar wilde ik heel hard voor gaan. In de loop van die vier jaar heb ik wel geleerd dat sommige dingen tijd nodig hebben om te kunnen worden gerealiseerd. Maar ook dat je moet volhouden en dan kom je er wel.”
Ons Recht: Heb je daar een voorbeeld van?
Vera: “Ik ben er bijvoorbeeld fier op dat we rond mobiliteit goeie voorstellen hebben kunnen verwezenlijken. Het beleid rond de ‘poolwagen’ hebben we beter kunnen onderhandelen. En voor de cameramensen bij ATV hebben we een bakfiets kunnen regelen. Dat zijn misschien kleine punten, maar het maakt de werkomstandigheden voor die mensen echt wel beter.”
Ons Recht: Wat vind je moeilijk aan vakbondswerk?
Vera: “Het is best moeilijk om genoeg tijd vrij te maken om op de best mogelijke manier aan vakbondswerk te doen. Ik zou me graag nog veel meer verdiepen in tal van problemen en thema’s, om nog sterker aan de onderhandelingstafel te komen. We moeten nu als het ware al knokken voor de tijd die we aan vakbondswerk willen besteden. Zo wil ik vooral meer doen rond burn-out. Dat is volgens mij een van de grootste uitdagingen waar we voor staan, ook in onze sector. Naar mijn aanvoelen is het management in ons bedrijf hier nog redelijk blind voor. Ik zie stress en hoge werkdruk opduiken bij collega’s. En dan vind ik het enorm frustrerend om hen geen pasklaar antwoord te kunnen bieden.”
“Maar ik heb het gevoel dat de directie niet genoeg mee is met het burn-outthema, en te weinig voeling heeft met de problemen die een hoge werkdruk met zich kunnen meebrengen. Volgens mij wijten zij burn-outs te snel aan het drukke privéleven. Ik kan daar heel boos en gefrustreerd om worden, want zo ontkennen ze hun eigen aandeel”.
“Ik ben als persoon enorm gegroeid tijdens mijn jaren als militante”
Ons Recht: Wat geeft jou veel voldoening als werknemersafgevaardigde?
Vera: “Als mensen vragen hebben waarop ik of collega-militanten snel een pasklaar antwoord kunnen geven, dan word ik oprecht gelukkig. Vooral omdat we die mensen snel en degelijk hebben kunnen helpen. Ik haal ook een stuk zingeving uit mijn vakbondswerk. Het zorgt absoluut voor een verrijking in mijn werkleven, en nog het meeste als we collectief iets kunnen verwezenlijken. Ook de cursussen die we kunnen volgen zijn heel interessant. In die vier jaar heb ik enorm veel bijgeleerd door de opleidingen van de ACV Puls-vormingsdienst. Ja, ik ben enorm gegroeid.”
Ons Recht: Moedig je anderen aan om militant te worden?
Vera: “Absoluut. Vakbondswerk is zeer zinvol en maakt je leven rijker. Naast je ‘gewone’ werk, is militantenwerk enorm zinvol, en krijg je er ook veel voor terug. Collega’s zijn heel dankbaar wanneer je hen kan helpen. De erkenning die je krijgt doet wel wat met een mens. We hebben elkaar immers veel meer nodig dan we denken. Wie twijfelt om zich kandidaat te stellen, moet het gewoon doen. Zonder zich zorgen te maken over de tijd of de moeite die ze in vakbondswerk kunnen steken. Als je taken goed kan verdelen, is het zeker haalbaar. Nieuwkomers zullen er in geen geval spijt van krijgen. Ik toch niet, alleszins. En ik doe zeker voort, de komende jaren. Zeker weten!”
Auteur: Tom Van Aken | Foto Vera: Femke Naegels