Wil jij graag je mening kwijt over één van de artikelen of berichten in jouw ledenblad? Of zijn er andere gebeurtenissen in de actualiteit die je sterk bezig houden? Alle interessante lezersreacties zijn erg welkom. We kunnen alleen brieven publiceren als we de naam en het adres van de schrijver (m/v) kennen. In principe vermelden we de initialen van de schrijver en zijn of haar woonplaats. Op uitdrukkelijk verzoek kunnen we die informatie weglaten. Soms moeten we een brief inkorten zonder aan de essentie ervan te raken. En als we een brief afdrukken wil dat niet automatisch zeggen dat de redactie het eens is met alles wat erin staat.
Je lezersbrief wordt hier met interesse gelezen: Redactie Ons Recht, Sudermanstraat 5, 2000 Antwerpen.
E-mailen kan uiteraard ook: lbc-nvk.communicatiedienst@acv-csc.be
In Ons Recht van februari heb ik de lezersbrief gelezen van J.A.T.B. die stelt dat de regering de werknemers moet steunen in plaats van allerlei antisociale beslissingen te nemen. Zelf werk ik ook met een Activakaart in een bedrijf uit de sociale economie. Ik moet op zoek naar een andere job omdat de subsidies vanaf 2020 worden stopgezet. Als de beperkte voordelen, verbonden aan de Activakaart, verdwijnen door de besparingsdrift van de regering, zullen heel wat 50-plussers niet meer aan de bak geraken, vrees ik.
Ondertussen ben ik effectief aan het zoeken naar ander werk. Maar ik kreeg al vele smoezen te horen bij mogelijke werkgevers. Ik ben bang dat de armoede zal toenemen voor mensen in mijn situatie. Ik betaal me ook blauw, groen, rood en geel aan belastingen. Daar gaat mijn financieel voordeel dus.
Wat is er allemaal aan de hand in Brussel, vraag ik me serieus af. Regeren die vanuit een ivoren toren, zonder vensters? Zijn de bewindslieden alle voeling met de basis kwijt? Ik heb het moeilijk met politici die cumuleren, hoge vergoedingen opstrijken en dan volhouden dat ‘we moeten besparen’. Van mij mogen de politici ook helpen om het tekort op de begroting te verkleinen, net zoals ceo’s van grote ondernemingen! Als iedereen naar vermogen bijdraagt, geraken we er waarschijnlijk wel, zo denk ik maar.
Kortom, ik kan briefschrijver J.A.T.B. alleen maar volmondig gelijk geven.
Zuhal Demir, de nieuwe staatssecretaris van Gelijke Kansen en Armoedebestrijding, leeft in haar eigen wereldje, maakt haar eigen nieuws en heeft niet bijster veel voeling met de realiteit. Haar recente commentaren op het gelijkekansencentrum Unia doen me denken aan Donald Trump en Geert Wilders. Iedereen weet dat de partij van Demir, de N-VA, het gelijkekansencentrum niet gunstig gezind is. En dat is nog zacht uitgedrukt. Vandaar de zware aanvallen van Demir tegen deze organisatie. Waarbij ze gebruik maakte van ‘eigen’ cijfers en ‘bewijzen’ die ver van de waarheid stonden.
Unia zou zwijgen over leeftijdsdiscriminatie op de arbeidsmarkt, ‘obsessief’ bezig zijn met de zwartepietendiscussie en een verkeerde kijk hebben op het al wat oudere boerkinidebat. Telkens laat Demir bepaalde feiten weg of verzwijgt ze dat Unia zich juist genuanceerd opstelde.
Wie de moeite neemt om het jaarverslag 2015 van Unia te bekijken, vindt daarin heel interessante cijfers. In 2015 ontving het Centrum 4.554 meldingen. Die meldingen hebben geleid tot het openen van 1.596 dossiers. Het blijkt dat 38% van de dossiers gebaseerd is op raciale criteria. De rest handelt over handicap (22%), geloof of levensbeschouwing (19%), seksuele geaardheid (5%), leeftijd (5%), vermogen (4%), gezondheidstoestand (4%), burgerlijke staat (1%), politieke overtuiging (1%) en andere gronden (2%).
De echte eerste minister van België en Vlaanderen, Bart De Wever, is erin geslaagd al heel wat verworvenheden op de helling te zetten of zelfs gewoon in de vuilnisbak te gooien. Een recent voorbeeld is de beslissing van de federale regering om hulpverleners te verplichten om ‘een vermoeden van radicalisering’ bij cliënten te melden aan de overheid. Veel vager kan niet. Dit zet de deur open voor racisme, afrekeningen, willekeur en meer van dat fraais. Zo schuiven we op in de richting van een stille dictatuur waarin iedere mening die afwijkt van die van De Wever per definitie verdacht is.
Een andere ondemocratische maatregel is de beslissing waardoor burgers zonder Belgische nationaliteit het land kunnen worden uitgezet als het vermoeden bestaat dat ze een strafbaar feit hebben gepleegd. Zelfs wanneer ze hier zijn geboren. Iedereen is gelijk voor de wet, maar blijkbaar is de ene al wat gelijker dan de andere. Vooral blanken zijn wat gelijker, blijkbaar.
Denkt De Wever hiermee het terrorisme te bestrijden? Hij weet heel goed dat dit soort maatregelen alleen maar de radicalisering in de hand werkt. Wellicht wil hij vooral de aandacht afleiden van wat er werkelijk bezig is: België omvormen naar een ‘corpocratie’ waarin de grote kapitaalkrachtige bedrijven de spelregels bepalen en het volk niet meer is dan dom kiesvee dat om de zoveel jaar een bolletje mag kleuren om de democratische schijn hoog te houden. Een aantal jaar geleden zei de N-VA-voorzitter al dat VOKA zijn échte baas is, en niet de kiezer. Geen wonder dat de voorbije jaren miljarden euro’s aan belastinggeld en centen van de sociale zekerheid werden overgeheveld naar de werkgevers, zonder dat daar iets tegenover stond. De facturen voor water, gas, elektriciteit enzovoort werden omgevormd tot nieuwe aanslagbiljetten waardoor de Belg meedogenloos wordt uitgeperst tot meerdere eer en glorie van het VOKA-profitariaat.
In ruil mag een deel van de verkozenen ongegeneerd graaien uit de ruiven van de overheid en de private bedrijven. En dit volkomen legaal want het zijn de graaiers zelf die deze corruptie legaliseren zodat hen juridisch niks kan worden verweten. Guy Verhofstadt, Karel De Gucht, Siegfried Bracke, ach er zijn er zovelen. “Niks aan de hand”, vindt De Wever. “Als mensen er hard voor werken, mag daar ook wel ‘iets’ tegenover staan.” Zo spuwt De Wever Jan met de Pet vrolijk in het gezicht. Eigenlijk is deze regering niets anders dan Trumpisme avant la lettre.
Ons Recht van februari bracht artikelen over de zoektocht van jongeren naar werk en de problemen van schoolverlaters. Zelf zoek ik al maanden naar een manier om als ‘first job coach’ jongeren te helpen om hun eerste of volgende job te vinden. Maar ik kom nergens aan de bak met mijn idee.
Als 55-plusser vind ik het erg dat ik geen werk meer heb. Maar ik vind het nog erger om jongeren de hoop op een baan te ontnemen. Jongeren hebben steun, motivatie en vooral informatie nodig. Er zijn hiervoor al heel wat ‘tools’, maar niemand gebruikt ze effectief. Misschien kunnen wij werkloze 55-plussers, die toch veel ervaring hebben, jongeren op dit vlak helpen. Ik kan dat zeker wel. Kop op jeugd, nooit de moed opgeven!